سوراخ کردن گوش از یک روند به یک سنت تبدیل شده است. و با وجود بخش‌های بسیار زیادی از گوش که برای سوراخ کردن در دسترس است، اما لاله گوش اولین انتخاب برای افراد است. سوارخ کردن گوش یکی از خدمات مطب دکتر والاگهر است. در این مطلب به سوالات رایج در این خصوص پاسخ می‌دهیم.
سوراخ کردن گوش چگونه انچام می‌شود.
ابتدا جایی را که می خواهید سوراخ کنید علامت زده می‌شود و از تفنگ سوراخ کننده گوش استفاده می کنند. تفنگ سوراخ دار فنر دارد. هنگامی که ماشه آزاد می شود، حرکت سریع فنر گوشواره را به داخل بافت لاله گوش هل داده و در نتیجه کار به راحتی و در چند ثانیه تمام می‌شود.
آیا سوراخ کردن گوش خونریزی ایجاد می‌کند؟
این بستگی به قسمت گوش و شخص دارد – هر کسی متفاوت است. ممکن است قطره کمی خون ببینید، اما نباید زیاد باشد. اگر خونریزی زیاد باشد، باید از پزشک کمک بگیرید. همچنین در صورت مصرف داروهای رقیق کننده خون یا آسپرین ممکن است خونریزی بیشتری داشته باشید.
آیا سوراخ کردن گوش درد دارد؟
این به شما و آستانه درد شما نیز بستگی دارد. ممکن است بعد از آن احساس سوزش کنید، اما نباید مدت زیادی طول بکشد. درد ناشی از هر دو روش پیرسینگ احتمالاً معادل است. سراسر گوش از عصب پوشیده شده است اما سوراخ کردن لاله گوش درد کمتری نسبت به سایر قسمت‌های غضروفی دارد.
معمولا افراد درد کوتاه سوراخ کردن گوش را به خوبی تحمل می‌کنند. اما اگر کودک شما بی‌قرار شده است و یا آستانه تحمل درد شما پایین است می‌توانید از کمپرس یخ استفاده کنید. قرار دادن یک تکه یخ یا کیسه یخ روی گوش قبل از سوراخ کردن می تواند کمک کننده باشد. سرما ناحیه را بی حس می کند و مغز را در مورد اینکه درد از کجا می آید گیج می کند.
مصرف آسپرین یا ایبوپروفن را از قبل توصیه نمی‌شود، زیرا آنها خون شما را رقیق می کنند و می توانند باعث خونریزی بیشتر شوند. اما مصرف یک استامینوفن یک ساعت قبل از این کار می تواند کمک کننده باشد. در برخی موارد لاله گوش با کرم بی‌حس کننده کمی بی‌حس می‌شود اما به طور کلی یخ انتخاب خوبی برای همه افراد است.
از چه سنی می‌توان این کار را انجام داد؟
حتی سوراخ کردن گوش نوزاد هم مشکلی ندارد، مگر اینکه کودک بیماری زمینه ای داشته باشد. این بیشتر جنبه فرهنگی دارد تا پزشکی. برخی از فرهنگ ها گوش های کودک خود را از چند ماهگی سوراخ می کنند.
اگر تصمیم دارید گوش های کودک خود را سوراخ کنید، گوشواره ها باید به صورت میخ های صاف و نزدیک به لاله گوش باشند. شما باید مطمئن شوید که آنها نمی توانند گوشواره‌ها را بیرون بکشند.
مراقبت‌های پس از سوراخ کردن گوش چگونه است؟
باید توجه نمایید که شما یک سوراخ در پوست خود ایجاد کرده اید، بنابراین خطر عفونت وجود دارد. برای جلوگیری از آن، این سه توصیه را دنبال کنید:
- به طور مرتب گوش های سوراخ شده خود را تمیز کنید: ناحیه مورد نظر را دو بار در روز با آب و صابون ملایم تمیز کنید. اگر صبح‌ها دوش می‌گیرید ، بلافاصله قبل از خواب آن را تمیز کنید. شما همچنین می توانید از پدهای الکلی استفاده کنید. استفاده از پمادهای آنتی بیوتیکی توصیه نمی‌شود، مگر اینکه توسط پزشک تجویز شده باشد.
- گوشواره های خود را زود در نیاورید: اگر گوشواره‌هایتان در لاله گوشتان هستند، حداقل شش هفته بگذارید در جای خو باقی بمانند. از آنجایی که غضروف به سرعت بافت لاله گوش بهبود نمی‌یابد، گوشواره های قرار گرفته در سوراخ‌های غضروف را در مدت طولانی‌تری نگه دارید یعنی برای حداقل سه تا چهار ماه. پس از آن، گوشواره ها را فقط برای مدت کوتاهی بیرون بیاورید زیرا سوراخ ها همچنان می توانند به سرعت بسته شوند.
- انتخاب گوشواره مهم است: هنگامی که گوشواره های تعویضی را انجام می دهید، مطمئن شوید که از مواد ضد حساسیت ساخته شده اند تا باعث واکنش آلرژیک نشوند. حتی اگر گوشواره‌های شما از جنس طلا نباشد، آنها نباید حاوی آلیاژهایی مانند نیکل باشند زیرا می توانید حساسیت ایجاد کنید.
علائم عفونت ناشی از سوراخ کردن گوش چیست؟
مقداری درد و قرمزی بخشی از روند طبیعی درمان گوش سوراخ شده است. اگر برآمدگی در پشت گوش سوراخ شده باشد، لزوماً عفونی نیست. گاهی اوقات برجستگی های کوچکی به نام گرانولوما در اطراف سوراخ ایجاد می شود. این برجستگی ها مایع محبوس شده ای هستند که می توانید با فشرده کردن آنها با آب گرم آنها را درمان کنید.
اگر علائم زیر را داشته باشید، محل سوراخ کردن گوش شما دچار عفونت شده است:
- ترشحاتی که از پیرسینگ شما خارج می شود
- تب
- قرمزی، گرما یا تورم در اطراف پیرسینگ شما
- حساسیت در لاله گوش یا غضروف سوراخ شده شما
علت بروز عفونت چیست؟
اگر باکتری وارد سوراخ جدیدی شود، می تواند منجر به عفونت شود. شما ممکن است پیرسینگ جدید خود را در معرض باکتری های مضر قرار دهید. برخی از مهم‌ترین عوامل ایجاد عفونت در این ناحیه عبارتند از:
- سوراخ کردن گوش در محیط های غیربهداشتی یا با وسایل غیر استریل.
- لمس گوش های خود با دست های کثیف.
- گوشواره های خود را قبل از بهبودی خارج نمودید.
- غفلت از تمیز کردن روزانه پیرسینگ جدید.
- تماس سر با آب دریاچه، رودخانه، استخر و جکوزی قبل از بهبود محل پیرسینگ.
عوامل خطر عفونت سوراخ گوش چیست؟
موارد زیادی می تواند خطر ابتلا به عفونت ناشی از سوراخ کردن گوش را افزایش دهد. برخی از شرایط سلامتی می توانند بر سیستم ایمنی بدن و توانایی شما برای مبارزه با عفونت تأثیر بگذارند. این شرایط عبارتند از:
- دیابت.
- مشکلات قلبی
- سیستم ایمنی ضعیف شده
اگر استروئید یا داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنید، از پزشک خود بپرسید که آیا انجام سوراخ کردن بی خطر است یا خیر.
چه کسانی نباید از پریسینگ گوش استفاده کنند؟
سوراخ کردن گوش یک روش کم خطر است. اما قبل از این کار خود با پزشک متخصص صحبت کنید اگر:
- داروهای رقیق کننده خون مصرف کنید.
- یک بیماری دارید که باعث می شود شما دچار مشکلات انعقادی شوید.
- یک وضعیت خودایمنی دارید که می تواند توسط تروما ایجاد و یا دچار وضعیت حاد شود.
- به دلیل یک بیماری قبلی یا داروهایی که مصرف می کنید دچار نقص ایمنی شده اید.
- سابقه خانوادگی کلوئید (بافت اسکار اضافی که توپ یا گره ایجاد می کند) دارید یا مستعد کلوئید هستید.
